Το
facebook είναι ένα μέσο
κοινωνικής δικτύωσης που δημιουργήθηκε
το 2004 από τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ. Είναι
το πιο δημοφιλές από τα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης καθώς έχει τη μεγαλύτερη
επισκεψιμότητα και όπως έχει δηλώσει
ο δημιουργός του ΄΄είναι και θα είναι
για πάντα δωρεάν΄΄. Εξαιτίας της τεράστιας
διάδοσης του, έχουν γραφτεί πολλά και
γίνονται πολλές συζητήσεις για τις
θετικές και αρνητικές επιπτώσεις που
απορρέουν από τη χρήση του.
Ένα
θετικό στοιχείο του facebook
είναι ότι δίνεται η δυνατότητα σε
κάποιον να εντοπίσει ένα άτομο με το
οποίο έχει ΄΄χαθεί΄΄και να έρχεται σε
επαφή με φίλους που μένουν μακριά. Μπορεί
να δει φωτογραφίες τους, να ενημερωθεί
για τα ενδιαφέροντα τους και να τους
στείλει μήνυμα όποτε επιθυμεί καθώς το
facebook είναι συνέχεια
διαθέσιμο και είναι δωρεάν, κάτι πολύ
σημαντικό σε περιόδους οικονομικής
κρίσης. Επίσης δεν έχει ταξικό χαρακτήρα
καθώς μπορούν να το χρησιμοποιήσουν
όλοι, ανεξάρτητα από το μορφωτικό τους
επίπεδο ή την οικονομική κατάσταση.
Δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να
ενημερωθούν για πολλές εκδηλώσεις με
κοινωνικό και πολιτισμικό χαρακτήρα
και να προσκαλέσουν άλλα άτομα και να
ενημερωθούν άμεσα για το ποιοι θα
παρευρεθούν. Από το 2011 και μετά δίνεται
η ευκαιρία σε εταιρείες να διαφημιστούν
δωρεάν φτιάχνοντας το δικό τους λογαριασμό
στο facebook και με αυτόν τον
τρόπο μικρές εταιρείες, χωρίς κεφάλαιο
μπορούν να αναδειχθούν.
Αν
και τα θετικά του facebook είναι
αρκετά, υπάρχει μεγάλος σκεπτικισμός
για τα αρνητικά του. Ποια είναι τα κίνητρα
του ανθρώπου που δημοσιεύει φωτογραφίες
από τα γενέθλια των παιδιών του και από
το χριστουγεννιάτικο του δέντρο; Γιατί
δημοσιεύει φωτογραφίες από τον καφέ
που ήπιε με τον φίλο του με την ένδειξη
΄΄νιώθει ότι τον αγαπούν;΄΄ Ποιες ανάγκες
καλύπτουν αυτές οι δημοσιεύσεις και
πόσο γνήσιες(δηλαδή να οδηγούν σε
πληρότητα ζωής) είναι αυτές οι ανάγκες;
Το facebook έχει κατηγορηθεί
ότι δημιουργεί εθισμό στους χρήστες
του, που προτιμούν να περνούν χρόνο
μπροστά σε μια οθόνη παρατηρώντας και
συγκρίνοντας την εικονική ζωή των άλλων
με τη δική τους πραγματικότητα και
απομονώνονται από την αληθινή ζωή. Μήπως
όμως αυτοί οι χρήστες δεν έχουν τα εφόδια
να αντιμετωπίσουν την αληθινή ζωή και
χρησιμοποιούν το facebook, έναν
μέσο κοινωνικά αποδεκτό, ως κάλυψη αυτής
τους τη ανεπάρκειας ακόμα και από τον
ίδιο τους τον εαυτό; Επίσης στο facebook
προσάπτεται ότι δημιουργούνται
συναισθήματα ζήλιας και μειονεξίας
στους χρήστες , καθώς βομβαρδίζονται
από φωτογραφίες γνωστών και φίλων όπου
απεικονίζονται στιγμές οικογενειακής
ευτυχίας και φυσικής ομορφιάς. Γιατί
όμως αυτές οι φωτογραφίες έχουν τη
δύναμη να προκαλέσουν τέτοια ψυχική
αναστάτωση; Ίσως γι’αυτήν την αναστάτωση
να μην είναι υπεύθυνο το facebook
αλλά η έλλειψη κατανόησης και
αποδοχής του εαυτού. Κατά τη γνώμη μου
το facebook δεν έχει
μειονεκτήματα, απλά αντανακλά την
παθολογία των χρηστών του. Κάθε φορά
που μπαίνω στο facebook, με
ρωτά τι σκέφτομαι και αυτό που συχνά
σκέφτομαι βλέποντας τις δημοσιεύσεις
είναι το παρακάτω ποίημα του Κωνσταντίνου
Καβάφη που αν και γράφτηκε το 1913 είναι
πάντα επίκαιρο.
ΟΣΟ
ΜΠΟΡΕΙΣ...
Κι
αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου
όπως την θέλεις,
τούτο
προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς:
μην την εξευτελίζεις
μες
στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες
στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην
την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας
συχνά κι εκθέτοντάς την στων σχέσεων
και των συναναστροφών
την
καθημερινήν ανοησία,
ως
που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
